Bloso

Wat is Wushu?

China is één van de oudste beschavingen ter wereld en kent dan ook een lange traditie van bewegingscultuur. De traditionele ‘sporten’ die er nu worden beoefend, vonden ongeveer 3.000 à 4.000 jaar geleden hun oorsprong. Eén van de meest populaire traditionele Chinese sporten is Wushu, de verzamelnaam voor de Chinese vechtsporten. Wushu bestaat uit een grote variatie van vechtdisciplines. Een ruwe schatting geeft aan dat er meer dan duizend varianten of “scholen” van Wushu bestaan, verdeeld over de meerdere etnische groepen in China.

In China wordt Wushu niet enkel beschouwd als een fysieke activiteit. Ook filosofische aspecten en religieuze elementen maken er deel van uit. Eén van deze aspecten verwijst naar het zogenaamde “natuurlijk symbolisme”. Volgens de oude Chinese filosofen bestaat er een gelijkenis tussen de natuur (of het heelal) en de mens. Men ging ervan uit dat de mens er voordeel uithaalt indien hij de natuur imiteert. Eén van de meest bekende voorbeelden van het natuurlijk symbolisme is het yin en yang principe.

Wat het religieuze aspect betreft, hebben vooral het Boeddhisme en Taoïsme een sterke invloed gehad op de ontwikkeling van Wushu. Twee van de meest bekende Wushu-scholen vonden dan ook hun oorsprong in religieuze plaatsen: de Shaolin-school, welke ontstond in het Boeddhistische Shaolinklooster en de Wudang-school, welke zijn naam ontleende aan de plaats waar het ontstond, met name het Wudanggebergte, dé plaats van het Taoïsme.

Wushu omvat de meest uiteenlopende disciplines. Of het nu gaat om het gebruik van bepaalde worpen en klemmen, bepaalde stoot- en traptechnieken, het gebruik van wapens of speciale sprongen, Wushu omvat ze allemaal. Deze verscheidenheid heeft doorheen de eeuwen heen aanleiding gegeven tot het ontstaan van een zeer groot aantal scholen en stijlen in China, allemaal met hun eigen zeer specifieke eigenschappen en technieken.

In het Westen wordt voor veel van deze disciplines de benaming “Kungfu” gebruikt, maar deze naam heeft eigenlijk niets met vechtsporten te maken. Kungfu betekent immers “vaardigheid” en kan bijgevolg voor veel dingen gebruikt worden. Zo kan men vaardig zijn in vechten, maar ook in koken, schilderen, metselen, enz… Een kungfu kok zal dus wel heel lekker kunnen koken, maar hoeft daarom nog niet vervaarlijk met zijn messen te kunnen zwaaien. De term Wushu daarentegen is samengesteld uit Wu = oorlog en Shu = kunst. De diepere, filosofische betekenis is bovendien niet alleen krijgskunst, maar vooral de kunst om een conflict te beëindigen. Een echte krijgskunstenaar zal hierom enkel vechten wanneer het echt nodig is en enkel zolang het echt nodig is… De basisfilosofie van Wushu legt de nadruk op: respect voor anderen, geen agressiviteit en een totale zelfontplooiing (zelfdiscipline).

Wushu heeft twee hoofdstromingen, namelijk de externe en de interne stijlen. De externe stijlen zijn gekenmerkt door hun soepelheid, kracht en snelheid. Hieronder vindt men het moderne en het traditionele Wushu, het Sanda en het Shuai-Jiao en het Shou-Bo. De interne stijlen zijn meer gefocust op het verbeteren van de gezondheid, alhoewel het ook hier gaat om volledige krijgskunsten. Er wordt hier voornamelijk gebruik gemaakt van interne kracht ipv spierkracht. Bij de interne stijlen horen o.a. Taiji, Bagua en Xing Yi.

Downloads

Bekijk alle teksten uit de brochure over wushu (.pdf)

Promofilm wushu